Założony został w 1937 r. Zarys jego pierwotnej granicy jest czytelny do dzisiaj, choć układ pochówków został zatarty. Kształt nieregularnego czworoboku wyznaczają resztki ogrodzenia i linia starych drzew ze starych nasadzeń: żywotników, jodeł i jednego świerka srebrnego. Do czasów współczesnych nie zachowały się żadne stare nagrobki.
Przy południowej granicy cmentarza znajdują się pozostałości po kamiennym pomniku poległych w I wojnie światowej. Pomnik utrzymany był w stylu neobarokowym – na wydłużonym cokole znajdują się zdobione płyciny z płaskorzeźbami przedstawiającymi odwrócone, gasnące pochodnie oraz przymocowane są kamienne ławki. Na cokole ustawiony jest blok kamienny zwieńczony przerwanym naczółkiem z płytką niszą podmalowaną na niebiesko. Niszę flankują dwa niższe kamienne bloki z uszakowymi płycinami. Do bocznych płycin przymocowane były dawniej tablice inskrypcyjne, zaś na środku, w niszy ustawiona była polichromowana, barokowa kamienna rzeźba św. Jana Nepomucena. Inskrypcje zostały zniszczone tuż po 1945 r. (podobnie jak większość kamiennych inskrypcji pisanych gotykiem w okolicy) zaś rzeźba stała jeszcze w 2006 r.
Współcześnie stary cmentarz od początku lat 50. XX w. do dzisiaj jest wykorzystywany do pochówku zmarłych pacjentów pobliskiego szpitala psychiatrycznego na osiedlu Morawka. Na potrzeby szpitala powierzchnia cmentarza została poszerzona od zachodu o obszar równy jego starej części. Cmentarz jest mocno zaniedbany i zakrzaczony. Za Wikipedią